De zicht en beleefbare spanning van de grens tussen het Stramproyerbroek en de Hei. Dat is het onderwerp van de erfgoedtocht komende zondag, 22 oktober vanaf het Vosseven in Stramproy. Met deze wandeltocht langs een aantal nagenoeg onbekende ´grensgevallen’ langs het drassige Broek en de droge Hei vestigen de dorpsraden de aandacht op ‘de staat en het verhaal’ van dit enorm divers grenslandschap.
Het verhaal van een landschap zit vaak in de zaken waar we gedachteloos aan voorbijgaan. Met een toelichting erbij gaat men hele andere zaken zien. Zo voert de tocht naar de lang vergeten Ruyterbaan. Een oude doorgangsweg waarover rondtrekkende legers, voerlieden, smokkelaars en schaapskuddes zich eeuwenlang verplaatsten. Een andere weggezakte geschiedenis is de ‘Belgische-Nederlandse Wateroorlog’ die uit de doeken wordt gedaan op het diepst gelegen punt van het Stramproyerbroek. In 1865 begon de jonge staat België met een particuliere bank met de grootschalige ontginning van de woeste gronden voor de landbouw en de het droogleggen van immense moerassen. Dat was nodig ter beëindiging van de veelvuldig voorkomende moeraskoorts. Weert weigerde in die jaren echter alle medewerking aan de afvoer van het Belgische water.
Een groot deel van de Belgische grensstreek werd daardoor decennialang opgezadeld met immense waterproblemen. Via het Luuëke passeren we andere grensrelicten zoals een recent ontdekt (onder) deel van de Bocholtergraven en het traject van de ‘Duitse Doodendraad’ uit WO I. Een draadversperring tussen Aken en Cadzand waar 2000 volt op stond. Bewoners uit de streek wisten als geen ander dat hier de dood loerde. Ondanks de enorme risico’s vond hier een levendige smokkel plaats van brieven, mensen en goederen.
Aan ‘Mariahof’ nabij grenspaal 160, vindt de oversteek plaats over de gekanaliseerde Abeek. Deze Molenbeek hield in het verleden maar liefst 28 watermolens in werking. Tot in de vorige eeuw lag hier in een lagergelegen kom een kilometer breed, ontoegankelijk doorstroommoeras waarin alleen goed ingevoerde turfstekers, jagers en smokkelaars zich waagden. Voor de vrijheid van anderen werd hier veelvuldig de grens overschreden. Zo ontstond in deze verre uithoek in 1941 een belangrijk knooppunt voor het verzet. Met de inzet van diverse leden van familie ‘De Grave’ werd een groot aantal piloten en Joodse vluchtelingen via de Broeken vanuit Weert naar Bree geloodst. Bij de in 2014 teruggelegde ‘Grave-Brug’ staan we stil bij die vlucht naar de vrijheid en de vrede en de moed van de mensen van deze ‘pilotenlijn’.
Na een eeuwenoud dwaalkruis passeren we enkele herstelde vennen en de herplant van een houtwal aan het Kirkeböske. Een goede stap voorwaarts in dit voorheen karakteristiek kleinschalig landschap. In de afgelopen 25 jaar werd in ons land 10 procent van de kenmerkende landschapselementen geruisloos geruimd. Na de Lage Heide gaat het hogerop naar de welvende Buuëtjeshei en de markante ‘Zevensprong’. Een bekend devotiepunt waar in het verleden veel gebeden en geofferd werd. Door zieken en moeders in afwachting van hun zonen in het verre Indië, maar ook door smokkelaars na afloop van een geslaagde handelsactie.
Een verhaal apart is de van ´bospest´ vrijgestelde ‘schietbaan met kelder van de Burgerwacht’ uit 1928. Door de energieke inzet van bewoners zijn de voormalige schapendriften en diep ingesneden karensporen weer goed zichtbaar. In het verleden was de lokale gemeenschap sterk aangewezen op de hei. Voor de schapen, de honing, de heideplaggen, turf en het zand. Daarnaast was het gebied ook geregeld decor van grensconflicten en militaire activiteiten. Gidsen gaan ook in op de legendarische inval van de Fransen in 1794 en welke gevolgen dit had voor de samenleving, maar ook op de plaatsing van militaire barakken en een Duits zoeklicht waarmee geallieerde vliegtuigen ‘gevangen’ werden.
Zondag, 22 oktober Aanvang 9.30 uur. Startplaats Vosseven, Lochtstraat 26 Stramproy (Weert). Advies: waterdicht schoeisel of laarzen. Deelname gratis.
Dan is het voor u komende zondag echt een aanrader om met deze erfgoedtocht mee te lopen. Denk aan goed stevig waterdicht schoeisel, want het wordt er zeer nat zondag.
Beste Rooyer-pierke, ik ben er met warme jas en laarzen.
Het is dan namelijk weer herfst en 10 graden.
O ja, ik heet dan Joop, anders ben ik hier niet meer anoniem ;-).
Heeft u enig idee hoeveel km de tocht lopen is?
U denkt vast dat ik iets met de organisatie van doen heb, maar nee hoor. De organisatie is in handen van de Dorpsraad Stramproy i.s.m. de Heemkunde Stramproy (gidsen). Van beide ben ik (nog) geen lid, maar wel een Roojer historie, cultuur en natuur liefhebber.
Ik wil wel een schatting doen van +/- 6 à 7 km, wat betreft de wandeltocht, naar aanleiding van de omschrijving in bovenstaand stuk. Het ligt er aan hoe diep men in het Stamproyerbroek gaat.
Al een voorproefje.
– De Ruitersbaan.
De oude Ruitersbaan werd gebruikt om rondtrekkend en plunderende troepen binnendoor van de beide oude druk bereden handelsroutes Antwerpen-Nijmegen en Antwerpen-Keulen, die door het dorp liepen, vanuit Groot-Beersel of Bocholt en vice versa, voor Stramproy, om of verder te leiden. Dit gebeurde meestal door de burgemeester en rothmeesters, met hulp van één van de beide Roojer schutterijen (die voor dit soort bescherming of beschutting van de bevolking, al in de 15e eeuw waren opgericht).
In de tussentijd konden de overige bewoners zich terug trekken en schuilhouden, met hun hele hebben en huishouden, op één van de twee schansen die Stramproy rijk was, voor het geval dat plunderende troepen de schutterijen omverliepen en toch door het dorp trokken.
– De Dodendraad.
De Dodendraad werd in de Eerste Wereldoorlog aangelegd om vluchtelingen tegen te houden. Deze Dodendraad was de eerste kennismaking met elektriciteit voor de Roojer bevolking. Het meeste gevaar wat men toen kende, kon men ook zien (denk bijvoorbeeld aan vuur). Maar dit gevaar (2000 volt) zag men niet. Daardoor werd dit gevaar door de helpende bevolking vaak pas herkend als het te laat was.
– Het Stamproyerbroek (ja, zonder R, is een fout van Belgische ambtenaren).
Een groot gedeelte van het St(r)amproyerbroek behoorde tot de oprichting van België, tot de gemeente Stramproy. Toen de grens getrokken werd, ging deze dwars door de gemeente Stramproy en verloor Stramproy bijna één derde van zijn grondgebied, maar ook de natuurlijke voorraadkamer voor de bewoners van Rooj (denk aan hout en turf om te stoken, “vlikken” voor in de stal, etc).
Het verhaal van Wdg vindt ik al mooi.
Jouw toevoeging Rooyer-pierke geeft het nog meer diepgang, mooie reactie.
Zoveel historische kennis aanwezig op Wdg, dat is toch prachtig.
Wdg is een site om te verbinden met elkaar, in plaats van te …. op elkaar.
Schitterend gebied, aanschouw het werk ook van de Bevers daar nu gevestigd.
Op verschillende plekken bouwen deze daar al dammen, niet overal gewenst maar wel mooi. Een heerlijk gebied om in alle stilte te ontspannen.
Ik ken mensen die in dit gebied minimaal 1x per week gaan vissen. Ben op zondagochtend wel eens meegegaan, terwijl vissen niet mijn hobby is. Maar idd, wat een rust! Langzaam de mist over het water zien wegtrekken terwijl de zon opkomt. Herboren thuiskomen:)
Eén van de mooiste plekken van (nog net) Stramproy is bij grenspaal 159 bij de brug over de Aa-beek, net voor de beide stuwen bij de Broekmolen.
De vissen komen hier in een voor hun doodlopende Aa-beek en kunnen hier niet meer verder. Gegarandeerd prijs met vissen. Let wel op of je in België of in Nederland zit te vissen.
Die vrienden van me weten ongetwijfeld wat ze doen. Althans, daar ga ik vanuit. Mij gaat het vooral om die rust na zo’n hectische werkweek. Maar bedankt voor de tip, het kan ons alleen maar wijzer maken.
Daar staat ook een bankje met tafel, kun je heerlijk genieten van al het moois met het geluid van het water van de stuwen.
Ik ben er verknocht aan geraakt, het Stamproyerbroek.