De originele Duitse Schlagermuziek uit de jaren 70 wordt steeds meer gewaardeerd en je hoeft je tegenwoordig niet meer te schamen om hier voor uit te komen.
Nu zijn er genoeg Oktoberfeesten maar hier draait het toch vooral om feest, hossen, bier drinken en lange tafels. De echte Schlager fan voelt zich niet altijd geroepen om tussen al dat Oktoberfest-geweld naar haar favoriete muziek te luisteren.
Steeds meer is er behoeften aan om vooral de Schlager muziek centraal te stellen. Gezellig meezingen of lekker de voeten van de vloer met jouw beste Quick Step. Een groep muzikanten uit het zuiden des lands met onder andere Weertenaar Tim Crins geven gehoor aan deze oproep.
In een Duitse muziekshow worden alleen de originele jaren 70 Schlagers gespeeld en dit gecombineerd met bekende tunes van televisieseries uit die zelfde tijd. Nummers van onder andere Costa Cordalis, Heino, Jürgen Marcus, Cindy & Bert, Freddy Breck en natuurlijk Dennie Christiaan passeren de revue en worden moeiteloos afgewisseld met TV-tunes zoals Derrick, Maja die Biene en Sendung mit der Maus.
Met recht een reis terug in de tijd want ook het decor en kleding zijn afgestemd op deze periode. Op 8 november staat het gezelschap in het Munttheater van Weert met de Hanssi Kaiser Schlagershow.
Wat een reacties weer. Smaakt de azijn?
Als ik het filmpje zie, zie ik een paar stijve harken die feestmuziek spelen.
Misschien bij een enkele cultuurbarbaar. Mij kan het niet bekoren.
dan weten we dat ook weer. kan weert weer rustig slapen
Hee, mijn ding is het ook niet, maar laat mensen er toch lekker van genieten als ze dat willen, zonder ze te beschuldigen van wansmaak en idioterie. We hoeven niet allemaal van Philip Glass, Alt-J of Rostropovich te houden.
Aan de andere kant zou ik van een rechtgeaarde cultuursnob zoals jij wel verwachten dat je weet dat het postmodernisme een zekere ironische voorliefde voor kitscherige volkstradities wel kon waarderen, maar ja, misschien wist Derrida ook niet waar hij het over had…
Hee, mijn ding is het ook niet, maar laat mensen er toch lekker van genieten als ze dat willen, zonder ze te beschuldigen van wansmaak en idioterie. We hoeven niet allemaal van Philip Glass, Alt-J of Rostropovich te houden.
Aan de andere kant zou ik van een rechtgeaarde cultuursnob zoals jij wel verwachten dat je weet dat het postmodernisme een zekere ironische voorliefde voor kitscherige volkstradities wel kon waarderen, maar ja, misschien wist Derrida ook niet waar hij het over had…