De Koalaschool sluit haar deuren

Nog eenmaal de sleutel in de schooldeur omdraaien. Na vijf jaar stopt het onderwijs op het AZC in Weert. Met een lach en een traan namen de docenten op vrijdag 10 juli afscheid van de kinderen, hun ouders en de Koalaschool.

Na de zomervakantie krijgen de kinderen op een ander AZC in de buurt les of gaan ze naar de nieuwe NT2-school (Nederlands als tweede taal) in Weert.

“We zijn blij dat we de afgelopen jaren voor deze kinderen echt het verschil hebben kunnen maken. Maar nu het AZC dichtgaat, voelt het alsof we de kinderen in de steek laten.”
Juf Nelle Huijsmans

Eerste schooldag

Leerkrachten Martine Jacobs, Peter van den Bosch, Nelle Huijsmans, Joann Dinjens, Thérèse Huijbregts, Truus Haenen, Nicole Tulkens, Els Venner en Jos Leenders weten nog goed hoe het in 2015 begon. “We kregen van de gemeente in september de vraag of we een school op het AZC wilden starten.” Het opstarten kostte tijd. Op 11 januari 2016 ging de school definitief open. “Vanaf het begin heeft de veiligheid van de leerlingen in de klas voorop gestaan. ”We hebben vooral visueel gewerkt, dingen laten zien en blijven herhalen en herhalen”, vertelt meester Jos. In het begin waren het vooral Syrische kinderen uit oorlogsgebieden. Thérèse herinnert zich hoe de kinderen hun jas in de klas aanhielden. “Ook hadden ze altijd een tas bij zich met alles erin, zodat ze snel konden vluchten. Vloog er een vliegtuig of helikopter over dan zag je de schrik in hun ogen.”

Klokkijken

In de praktijk bleek de gebruikelijke indeling in groepen niet te werken. Al vrij snel werd overgestapt op een kleurensysteem. Het indelen naar niveau was knap lastig. “Soms zei iemand dat hij vijftien was, maar bleek later dat hij vijfentwintig was,” vertelt Martine van het Voortgezet Onderwijs op de Koalaschool. “Bijzonder aandoenlijk om te zien, was hoe jongeren uit Gambia en Angola met hun grote lijven bij de klok stonden om de tijd te leren.”

Nederlands

Naarmate er meer vluchtelingen uit andere landen kwamen, werd het principe van: “in de klas praat je Nederlands”, losgelaten. “Het mooie was dat als de kinderen iets aan elkaar wilden uitleggen, ze automatisch overschakelden naar het Nederlands. Omdat Nederlands op dat moment hun gemeenschappelijke taal was geworden.”

24 uur per dag leerkracht

Op de Koalaschool was je 24 uur per dag leerkacht. Ook thuis werden de leerkrachten gebeld door leerlingen of ouders die hulp nodig hadden. Ze hielpen mee met verhuizen, leerden ze fietsen en om de tien weken gingen ze op huisbezoek. “Als je ergens op bezoek kwam, ging je altijd met een volle buik weg”, lacht meester Peter. Martine was zelfs uitgenodigd op het verlovingsfeest van een van haar leerlingen. “Bij het voorstellen zei hij niet: “Dit is mijn juf.” Maar hij zei: “Dit is mijn eerste Nederlandse mens.” Daar sprak zoveel vertrouwen uit.”

Hoogtepunten

Daar hoorden zeker de bezoeken aan de Efteling bij. “De busreis op zich was al een hele belevenis. Eenmaal bij de ingang vonden ze die al zo mooi, dat we daar gerust hadden kunnen stoppen. In het park zag je kinderen genieten van een ritje in de draaimolen.” Een ander hoogtepunt was het koken voor zeventig gasten in Theater De Huiskamer. “Bij binnenkomst kregen de mensen een vlaggetje van een land. De leerling uit dat land schoof aan en vertelde wat voor traditioneel gerecht hij of zij uit zijn geboorteland voor ze had gemaakt. Het zorgde voor zoveel begrip voor elkaars cultuur.” De projecten van ‘Samenspel’ van Vluchtelingenwerk en Carnaval, zeker het eerste jaar, waren bijzondere momenten. “We hadden verkleedspullen gekregen. De kinderen waren allemaal verkleed, liepen de polonaise en op het podium wisselden we carnavalskrakers af met muziek uit hun eigen land.”

Leerkachten

Alle leerkrachten hadden de afgelopen jaren voor geen goud willen missen. Martine: “Het waren emotionele, zware jaren, maar geen dag voelde als werk. Persoonlijk ben ik anders naar dingen gaan kijken. Minder snel oordelen en altijd iemand een kans geven.” Joann: “Het contact en de band met de kinderen en hun ouders heeft me zoveel positieve energie opgeleverd.” Peter: “Je bent 24 uur per dag hun rots in de branding. Je bouwt een vertrouwensband op. Prachtig om deze kinderen te zien opbloeien.”

Nelle: “Dankbaar dat je dit mee mag maken. Je leeft mondialer en daardoor komt hun verdriet extra binnen.” Thérèse: “Ik heb geleerd om het kind, de mens achter het gedrag te zien. Gedrag is maar het topje van de ijsberg dat je ziet.” Jos: “We hadden een mooi team. Voor mij is duidelijk geworden dat alles niet vanzelfsprekend is. Je doet er toe. Je mag er zijn.”