De verhuisdozen staan nog niet in de gang, maar dat zal niet lang meer duren. “Mijn broer wilde helpen met inpakken, maar ik moet dat toch zelf doen”, lacht pastoor Paul Tervoort. Na twaalf jaar neemt hij afscheid van de parochies Boshoven en Laar om naar de parochies Noorbeek, Banholt en Reijmerstok te gaan.
Thuis gevoeld
“Bij de mensen op Boshoven en Laar heb ik me altijd thuis gevoeld. Ik hou van humor en merkte dat ik hier wel een potje kon breken.” Pastoor Paul Tervoort is dit jaar vijfenzestig geworden en zou in de ‘gewone wereld’ met pensioen kunnen gaan. “In de katholieke kerk werk je door tot je vijfenzeventigste. Maar priester blijf je tot aan je dood.”
Gewone jongen
Jezus, de kerk en moeder Maria lopen als een rode draad door het leven van pastoor Tervoort. “Ik ben altijd gelovig geweest. Al van jongs af aan. Zo ben ik misdienaar en hulpkoster geweest, heb ik in het kerkkoor gezongen, de catechese opleiding gevolg en catechese gegeven. “In mijn jonge jaren heb ik niet het gevoel gehad dat ik priester wilde worden. Dat is pas later gekomen.” Paul Tervoort groeide op in Heerlen, volgde in Sittard de Sociale Academie en heeft twaalf jaar gewerkt bij het kinderbeschermingsinternaat Mariënwaard in Maastricht. In die tijd keek hij net als de andere jongens naar de meisjes en heeft hij ook relaties gehad.
Frankrijk
Op z’n vierendertigste komt daar verandering in. Dan weet Paul Tervoort het zeker. Hij wil priester worden. Hij heeft daarover een gesprek met monseigneur Gijsen, de toenmalige bisschop van Roermond. Deze stelt voor om in het buitenland de priesteropleiding te gaan volgen. Het wordt het seminarie van Aix-en-Provence in Frankrijk. Met zijn middelbare school Frans gaat hij er heen, maar al gauw spreekt hij de taal vloeiend. “Als er de hele dag om je heen Frans wordt gepraat dan moet je wel.”
Priester
Na een jaar gaat Paul Tervoort terug naar Nederland, waar hij Theologie gaat studeren aan de katholieke universiteit Utrecht en wonen op het priesterconvict. In 1995 wordt hij tot priester gewijd door kardinaal Simonis. “Mijn eerste parochie was het dorp De Lutte in Twente. Zoek maar eens op. Een klein dorp onder de rook van Oldenzaal.” Daarna volgde de Gelderse Achterhoek en na acht jaar wilde pastoor Tervoort terug naar Limburg. In 2008 is hij benoemd tot pastoor van Boshoven en Laar. “Ik wist helemaal niet waar Weert, laat staan Boshoven en Laar lagen.
Wat zou Jezus doen?
Pastoor Tervoort is een blijmoedige herder voor zijn parochianen. Hij beweegt zich gemakkelijk en graag tussen de mensen. “Als ik nu tijdens de missen de kerk inkijkt dan herken ik ieder gezicht. Bij alles wat ik doe, vraag ik me af wat zou Jezus doen? Als mensen hebben we de waarheid nou eenmaal niet in pacht. Wat Jezus in ieder geval niet wilde is tweespalt zaaien. Dat heb ik ook altijd proberen te vermijden.”
Hoogtepunten
Pastoor Tervoort vindt het moeilijk om een hoogtepunt te noemen. “Je doet zo snel iemand of iets te kort. Ik ben ontzettend blij met de vele vrijwilligers. Wat ik verder altijd fijn heb gevonden is dat ik onder schooltijd de kinderen van de eerste communie en het vormsel les mocht geven. Tijdens de kindermis vraag ik aan de communicanten zich voor te stellen. Ik stel dan drie vragen: wie ben je, wat wil je en wat wens je? Hij weet nog goed dat een meisje bij het voorstellen zei: “Ik ben die en die en ik hou van mama, Jezus en de pastoor!”
Afscheid
Op zondag 30 augustus is de afscheidsmis van pastoor Paul Tervoort in de kerk op Boshoven. Hij viert dan ook zijn vijfentwintigjarig priesterschap. Op zondag 6 september neemt hij afscheid van zijn parochianen op Laar. Vervolgens wordt pastoor Paul Tervoort op 12 september geïnstalleerd in zijn nieuwe parochies.
Een bijdrage van Arjanne van Voorst
