Plan tijdelijke woningen: “Boos nee, teleurgesteld en gefrustreerd ja”

Met de handen wijst een inwoner van de Kesselstraat in Weert de plek aan waar de gemeente elf tijdelijke woningen wil neerzetten. “De huizen met tuin, wadi, fietsenstalling en twee of drie parkeerplaatsen zouden op het grasveld naast het wijkgebouw moeten komen. Weg stuk groen in de wijk.”

In de wijk zijn meerdere bewonersgroepen actief die tegen het plan zijn. Een drietal bewoners, die andere bewoners vertegenwoordigen, heeft zich verenigd en wil hun kant van het verhaal vertellen. “We zijn zeker niet tegen tijdelijke woningen in het algemeen. Deze mensen moeten ook ergens wonen. Dat snappen we goed. Maar past het wel in deze buurt? Voor ons gevoel zijn we op een rijdende trein gesprongen.”

Niet boos

De bewoners zijn niet boos. Eerder gefrustreerd en teleurgesteld in het gemeentelijk apparaat. Er volgt een stortvloed aan voorvallen. “We hebben vier brieven naar de gemeente gestuurd. Negen van de tien keer krijg je geen concreet antwoord op je vraag.” Als voorbeeld noemt een bewoner de vraag over de te verwachten parkeerproblemen. “We vroegen wat de gemeente daaraan wil doen. Als antwoord krijg je dat er geen parkeerproblemen zijn. Terwijl die er wel zijn. Door de activiteiten in het wijkgebouw moeten we meerdere dagen in de week ’s middags en ’s avonds onze auto een straat verderop parkeren. Met elf huishoudens en hun bezoek erbij is er straks nog minder plek.”

Woordgebruik

Een ander frustratiepunt is het woordgebruik. “Wij hebben het idee dat we op ons woordgebruik worden gepakt. In een brief noemden we de plek waar de jeugd samenkomt, een jeugdontmoetingsplek (jop). Krijgen we terug dat hier geen jop is en vervolgens kom er geen antwoord op de vraag. Misschien heet deze plek officieel niet zo, maar functioneert die wel zo.” Er volgen nog tig voorbeelden.”

Loskoppelen

Ook het loskoppelen van de argumenten zet kwaad bloed bij de bewoners. “Wij geven netjes aan waarom we tegen de komst van de huizen zijn. Op dit moment hebben we al last van een lage waterdruk, gesprongen waterleidingen, grote verkeersdrukte en ratten. Met elf huishoudens erbij wordt dat alleen maar meer. Krijgen we terug, ‘voor de waterdruk moet je bij WML zijn, voor de ratten bij de rattenbestrijding en de verkeersdrukte is er naar onze mening niet’. Op deze manier worden onze argumenten losgekoppeld van de komst van de huizen.”

Vooraf

Wat verder steekt is dat de gemeente burgerparticipatie en gelijkwaardigheid belangrijk vindt. “We  kunnen straks in een klankbordgroep gaan zitten en meebeslissen over welke heg er moet komen. Maar dan is het besluit over de huizen al genomen. Waarom niet vooraf met de bewoners praten?”

Begin

Even terug naar hoe het begon. Op 24 juni 2020 ontvangen twaalf direct omwonenden een brief van de gemeente met de adressering ‘aan de bewoners van dit pand’. “Waarom niet op naam en bij iedereen in de wijk in de bus? Ik heb meteen met de buren gesproken en de wijkraad gebeld.” Op 7 juli vonden twee ingeplande informatiebijeenkomsten plaats. Bij de bewoners heerst het gevoel dat ze niet alle vragen hebben kunnen stellen. “Aanvullende vragen kon je tot 10 juli schriftelijk indienen om voor het zomerreces nog antwoord te krijgen. “Dat zijn maar drie dagen voor iets dat zoveel impact heeft”. Vanwege corona konden er volgens de gemeente niet meer bijeenkomsten gepland worden. “Het coronavirus mag in deze toch geen argument zijn? Organiseer dan vier keer een kleinere bijeenkomst.”

Op aandringen van de bewoners om iedereen op de hoogte te brengen, zijn er brieven verspreid met daarin de vermelding dat mensen de informatie van de website kunnen halen en contact op kunnen nemen met de gemeente. “Niet iedereen is digitaal en mondeling vaardig genoeg om dit te doen. Een informatiebijeenkomst is veel laagdrempeliger.”

Argumenten

In het kort nog even de tegenargumenten op een rijtje. De verkeersstromen van en naar Het Kwadrant en basisschool Aan de Bron zijn gevaarlijk. Regelmatig zijn er bijna-ongelukken. Er zijn nu al weinig parkeergelegenheden. De druk op de waterleidingen is laag en wordt nog lager. Wanneer het water in de geplande wadi niet snel zakt, trekt het meer ratten aan. Het groen in de wijk verdwijnt. En tot slot kiezen de toekomstige bewoners van de tijdelijke huizen voor onderdak, maar niet voor de wijk Groenewoud. Ze hebben geen binding met de buurt en voelen ze zich niet verantwoordelijk om de buurt netjes te houden.

Oplossingen

De bewoners keken niet lijdzaam toe, maar zijn actief op zoek gegaan naar oplossingen. Zo kwamen ze uit bij het terrein naast de Sligro of het grasgebied op Graswinkel. “Bovendien als je elf huishoudens bij elkaar zet, dan heb je vanzelf al een klein buurtje en zou je ze overal kunnen plaatsen waar de grond bestemming wonen heeft. Dan hoeven ze niet op een grasveldje midden in een woonwijk te staan, waar iedereen zo bij ze binnen kijkt. Waarom kunnen ze niet wonen boven winkels of de leegstaande winkels geschikt maken voor wonen?” “Het lijkt wel of de gemeente hoopt dat wij ons verzet opgeven. Maar dat doen we niet. Onze woonomgeving is ons daar veel te lief voor. Wij nodigen medewerkers van de gemeente en raadsleden graag uit om met ons in gesprek te gaan en ter plekke te komen kijken.”

Een bijdrage van Arjanne van Voorst