Langs het voormalig traject van de ‘Duitse Dodendraad’, op de grens tussen Weert-Bocholt en Stramproy wordt het witte lint van bloeiende krokussen weer zichtbaar. Vier jaar geleden, in 2018 werden de krokusbolletjes geplant door kinderen van de basisscholen uit Weert, Bocholt en Stramproy.
Het bloeiend krokuslint markeert het voormalig traject van de Dodendraad uit de Eerste Wereldoorlog: een door de Duitse bezettingstroepen geplaatste elektrische grensscheiding tussen Belgie en het neutrale Nederland. De eerste krokussen bloeien sinds dit weekend aan de Kempenstraat tussen Weert-Altweerterheide en Lozen. In 2018, honderd jaar na beëindiging van de eerste wereldoorlog werden tussen Cadzand aan de Noordzee en het Drielandenpunt in Vaals door schoolkinderen van de grensgemeenten een krokuslint aangeplant van meer dan 200.000 krokussen. De bloemen symboliseren de de porseleinen isolatoren van de Dodendraad.
Met de aanleg van de elektrische grensversperring probeerden de Duitse bezetters van België in 1916 een halt te roepen aan de vlucht van Belgische oorlogsvrijwilligers, spionnen en smokkelaars. Omdat elektriciteit in die tijd nagenoeg onbekend was, kostte die grensversperring enorm veel levens. Geschat wordt dat er tussen de 1000 en 1600 mensen het leven lieten aan de Draad. Niet alleen smokkelaars, vluchtelingen en militairen van diverse herkomst, maar ook lokale bewoners. In twee jaar tijd vielen tussen Bocholt en Kinrooi maar liefst 36 doden.
Met kerst 1916 kwam de Dodendraad in Weert ook nog even landelijk in het nieuws toen de Weerter graanhandelaar ‘Bolle Jan’ Hendriks met 850 schapen in het Wijffelterbroek ‘verdween. Met deze opzienbarende schapensmokkel zette hij de Nederlandse neutraliteit op het spel, waarna hij met zijn gezin voor straf ‘achter de grote rivieren’ in ballingschap moest. Met de aanplant van het witte krokuslint door de schooljeugd van de grensgemeentes en een lange afstand fietsroute tussen Vaals en de Noordzee wil de stichting Verhalis de herinnering aan de Dodendraad levend houden.
