Een high-tea kan niet zonder thee en lekkers. Maar ook niet zonder theekopjes. Dat moet de werkgroep, die de viering van het 75-jarig bestaan van de vrouwenvereniging in Tungelroy heeft voorbereid, hebben gedacht. Ze vroegen aan de leden om hun eigen theekopje mee te nemen. De persoonlijke verhalen die eraan vastzaten, zorgden voor een persoonlijk tintje aan het jubileum.
Op zaterdagmiddag 26 augustus is het een gezellige drukte in de tuin van secretaris Corry Zwart-Lammers aan de Meussenstraat in Tungelroy. Zo’n 70 dames zitten gezellig met elkaar te kletsen aan lange tafels. De meesten hebben hun eigen theekopje meegenomen. Variërend van klein tot groot en van klassiek tot moderne mok.
De vrouwenvereniging
De vrouwenvereniging is in 1948 begonnen als boerinnenbond. Later werd dat Limburgse Vrouwenbeweging. Vervolgens veranderde dat in ZijActief en sinds 2014 is ze zelfstandig verdergegaan onder de naam De Cirkel. Momenteel zijn er 83 dames lid. Vroeger werden er onder andere computercursussen, Engelse les en gym gegeven. Tegenwoordig staat de ontmoeting centraal. Iedere maand vindt er een gezamenlijke activiteit plaats. Bijvoorbeeld bloemschikken, diamond painting of een uitje naar een stad of evenement. Verder wordt er wekelijks met elkaar gefietst.
Leentje 70 jaar lid
Leentje Muijsers-van Kimmenade (86 jaar) is al 70 jaar lid van de vrouwenbeweging. Ze was vijftien toen ze erbij kwam. “Er was toen niets anders te doen in Tungelroy. Een paar zussen van mij waren erbij en ik ben met ze meegegaan.”
Vier zussen
Aan een lange tafel zitten vier zussen. Volgens de jongste zus May (61 jaar) is de vereniging niet alleen voor oudere dames, maar ook voor ‘jeugdige’ dames. “Het is gewoon leuk om samen activiteiten te doen.” Lia Kessels beaamt dat. “Wij komen van Leuken en hebben vijftig jaar geleden een huis in Tungelroy gekocht. We hebben geen kinderen. Om meer betrokken te zijn bij het dorp ben ik toen bij de vrouwenvereniging gegaan.”
Klassiek theekopje
Tussen de lekkernijen door vertellen leden over hun meegebrachte theekop. Als eerste Trudy Jeurissen. Ze had een klassiek theekopje van het merk Royal Albert bij zich. “Mijn moeder spaarde dit servies. We waren met zes kinderen en iedereen kreeg zo’n theekopje met krullen.”
Pit nodig
Mia Nies had de mok bij zich, die haar man tijdens de wedstrijd Kern met Pit ontving voor het glas-in-lood kunstwerk De vier jaargetijden in Tungelroy. “Maar het slaat ook op de vrouwenvereniging. Er was pit voor nodig om als zelfstandige vrouwenvereniging verder te gaan.”
De klaproos
Jozet Corstjens liet een theekop met een klaproos erop zien. “Mijn man verzamelt oorlogsspullen. Het begon met het vinden van een verzetsblaadje op zolder. Dit blaadje wordt bewaard in het Regionaal Historisch Centrum Limburg in Maastricht. De klaproos is het symbool van de Eerste Wereldoorlog en staat voor troost.”
Smurfenmok
Wilhelmien Haex had een Smurfenmok bij zich. Acht jaar was ze betrokken bij de scoutinggroep voor mensen met een beperking. Op de dag van haar afscheid kreeg ze de mok. “Maar die moest ik eerst verdienen met het uitvoeren van opdrachten. Zoals een fles cola opdrinken en negerzoenen eten.”
Douwe Egbertspunten
Christine Smeets spaarde Douwe Egbertspunten voor een vrolijk theeservies. Ze merkte dat van het donkerblauwe kop en schotel de verf afging. Ze stuurde het terug naar Douwe Egberts. Omdat er geen donkerblauwe exemplaren meer waren, kreeg ze een groene. “Ik zag op Marktplaats een donkerblauw kop en schotel staan. Ik informeerde naar de doorsnee van de theekop. Die was elf centimeter. Nou, dat moest de goede zijn. Alleen toen ik het pakje dat met de post kwam openmaakte, bleek het om een espresso kopje te gaan, waarvan het schoteltje elf centimeter doorsnee had.”
Communie
Mia Bakker toonde het kopje dat haar man voor zijn communie had gekregen. “Het is speciaal, omdat mijn man twee jaar geleden door corona is overleden.”
Het paard
Mia Leijssen had een theekopje, dat is gemaakt door Janneke Brinkman. “Toen een paard eruit dronk, viel het kapot op de grond. Per post ontving ik weer zo’n zelfde theekopje, van jawel het paard.”
Kimaro
Op de mok van Nel Koppen staan de letters KIMARO, uitgebeeld door Afrikaanse dieren. Haar dochter Marleen heeft vier jaar in Afrika gewerkt. Ze runt nu een camping in Frankrijk met de naam Kimaro.
Disney
Wilma Beelen is net als haar zoon een Disneyfan. Vijfentwintig jaar geleden gingen ze naar Disneyland Parijs. Haar zoon wilde een souvenir en koos voor een Disneymok. “Ik vond die zelf zo leuk dat ik hem zelf heb gehouden.”
Jacobs
Bets Jacobs reisde in 2008 naar Berlijn. Daar kwam ze de mok met haar achternaam tegen. Dat is best bijzonder. “Jacobs is daar een koffiemerk. Sindsdien drink ik er iedere dag uit.”
Genie aan het werk
Toos Koppen wandelt al jaren samen met vriendinnen. Wanneer Toos trouwde, stopte ze met werken. Toen haar oude baas haar terugvroeg, kreeg ze van haar vriendinnen een mok met de tekst ‘ Niet storen. Genie aan het werk.”
Koekjestrommel
Na rijp beraad vond de jury de verhalen van Christine Smeets, Mia Nies en Toos Koppen het leukste. Zij gingen met een koekjestrommel naar huis. Alle aanwezigen kregen een zakje met daarin de speciaal voor deze high tea samengestelde thee, mee naar huis. Zo kwam er een einde aan de 75-jarige viering van de vrouwenvereniging in Tungelroy, die nog steeds springlevend is.
Een bijdrage van Arjanne van Voorst
