In Midden-Limburg wordt de Nationale Hulpkaart geïntroduceerd. De Hulpkaart is een klein persoonlijk kaartje. Gebruikers leggen in de Hulpkaart vast hoe anderen het beste met hen om kunnen gaan in situaties waarin ze zelf de regie even kwijt zijn. Zo weet iemand die de Hulpkaart leest meteen wat te doen, zodat zaken niet onnodig uit de hand lopen.
De gemeenten Echt-Susteren, Leudal, Maasgouw, Nederweert, Roerdalen, Roermond en Weert zetten zich de komende tijd in om bekendheid te geven aan de Hulpkaart, zodat inwoners weten waar ze de kaart kunnen krijgen én zodat de kaart wordt herkend als een houder deze kaart laat zien.
De Hulpkaart helpt echt
Houders van de Hulpkaart bepalen zelf wat hierop komt te staan. Bijvoorbeeld hoe anderen het beste met je om kunnen gaan als je het zelf even niet weet, zoals rustig blijven, een vraag herhalen of je even de rust geven om tot jezelf te komen. Je kunt een telefoonnummer invullen van iemand die je vertrouwt en die kan helpen. Maar ook informatie over zorg of je thuissituatie, zoals medicijnen die je nodig hebt, de naam van je huisarts of kinderen of huisdieren die thuis zijn en verzorgd moeten worden.
Hulpkaart aanvragen
Je maakt de Hulpkaart heel makkelijk zelf op www.hulpkaart.nl. Daar word je stap voor stap meegenomen in het invullen en aanvragen van de Hulpkaart. Ook zijn er tips en voorbeelden van ingevulde Hulpkaarten ter inspiratie. Na het doorlopen van de stappen ontvang je de papieren Hulpkaart op het opgegeven adres. Lukt het aanvragen niet of vind je dat lastig, dan kan een medewerker van Algemeen Maatschappelijk Werk (AMW) of MEE De Meent Groep je daarbij helpen. Net als de Hulpkaart, kost dat niets.
‘Onzichtbare steun in mijn rug’
Petra (39) heeft zo’n Hulpkaart. “Ik durfde niet meer te reizen met de bus. Boodschappen deed ik ook liever niet. En contact met andere mensen vermeed ik. Mijn wereld werd steeds kleiner. Nu heb ik een Hulpkaart. Dat is een onzichtbare steun in mijn rug. Dat ik weet dat ik hem bij me heb en kan gebruiken, geeft me zekerheid. Ik durf weer met de bus. Ik durf weer alleen naar mijn huisarts te gaan en ben ook al een paar keer gaan winkelen in de stad. En ik heb weer hoop op een toekomst waarin ik weer nieuwe mensen kan ontmoeten.”
