Weertenaren Krista en Urban Luijkx zijn trotse leden van de Boeren van Weert, maar hebben geen dieren in groten getale of akker- of landbouw. ‘Slechts’ negen koeien staan er momenteel in hun weide te grazen. ‘Hobbyboeren’ noemen ze zichzelf dan ook. Op hun grote erf staat echter wel iets speciaals te gebeuren: medio 2023 opent hier Zorgboerderij Geuzenhof – een dagbesteding, voornamelijk voor volwassenen met dementie.
Mooie herinneringen
Krista en Urban wonen in Weert, in het huis waar Urban vanaf zijn zesde opgroeide. Zijn ouders hadden hier een melkveehouderij. Goede herinneringen heeft Urban aan zijn jongere jaren, waar hij zijn vader met plezier meehielp in het bedrijf. Helaas liet de gezondheid zijn vader in de steek, waardoor hij op vroege leeftijd (46) moest stoppen met boeren.
Urban zelf was destijds pas twintig jaar en scholier. Nadat hij de havo en de middelbare agrarische school afrondde, studeerde hij aan de HAS. “Dit als vangnet voor als het thuis als boer niet zou lukken”, vertelt Urban. “Het is altijd mijn droom geweest om boer te worden, maar het bedrijf overnemen toen mijn vader moest stoppen, was zowel voor mij als voor mijn drie jongere broers destijds niet aan de orde.” Dus werd er bij huize Luijkx de moeilijke beslissing genomen om afscheid te nemen van de koeien. “Dat mijn vader niet meer kon boeren, heeft er flink bij hem ingehakt.”
Liefde in de loods
De leegstaande koeienstal en loods werden vervolgens voor andere doeleinden gebruikt, zoals het bouwen van praalwagens voor carnavalsvereniging VV de Blutsknikkers waarvan Urban fervent lid was. Onder de verenigingsleden die meehielpen, bevond Krista zich. “Nog nooit eerder had ik gesproken met Urban”, vertelt ze. “Maar tijdens het bouwen van een wagen raakten we aan de praat. In de loods sloeg de vonk tussen ons over.”
Samen kochten ze een nieuwbouwhuis op Boshoven. Hier kregen ze drie zoons, die inmiddels tieners zijn. In 2015 liet de familie nog allerlei grote verbouwingen uitvoeren aan het huis, vlak daarna kreeg het gezin de mogelijkheid om het ouderlijk huis van Urban over te kopen. “Voor hen werd het te groot”, zegt Urban. “Zelf reed ik er dagelijks langs, op weg naar mijn werk. Ik stelde me voor hoe pijnlijk het zou zijn als de boerderij zich niet meer in de familie zou bevinden, dus kochten we het huis.”
Dit betekende niet dat zijn ouders moesten verhuizen; Krista kwam namelijk met het idee om in de aanbouw een aanleunwoning voor hen te maken. Urban: “Voor mijn moeder was verhuizen naar een woning op Boshoven nog een optie, maar voor mijn vader – een echte boer – absoluut niet. Nu hebben we een ideale situatie: mijn ouders hebben een eigen woning, er is veel contact met ons gezin en ze zijn lekker aanwezig op de boerderij. Onze kinderen vinden het fijn om dicht bij opa en oma te zijn. Zo blijft mijn vader graag tot laat in de nacht op. Onze oudste zoon gaat nog wel eens na het uitgaan, als er nog een lampje brandt bij opa, op bezoek voor een afzakkertje. Dat vinden ze allebei geweldig.”
Agrarische bestemming
Het gezin was al snel gelukkig op de boerderij. Krista besefte dat ze het geluk van hun mooie ruime erf wilde delen met anderen. Zelf heeft ze bijna twintig jaar als P&O adviseur gewerkt bij de gemeente Nederweert. “Toch heeft het verzorgende werk mij altijd aangesproken”, vertelt ze. Een zorgboerderij leek haar een goede optie. Urban: “Maar om een vergunning te krijgen voor een zorgboerderij, moet je dieren houden. En normaal gesproken als je geen agrarische bestemming hebt, mag je ook geen agrarisch bedrijf starten. Uiteindelijk hebben we nu negen vleeskoeien van het ras Blonde d ‘Aquitaine in onze weide staan. Ongeveer een keer per jaar wordt er een koe geslacht. Het vlees wordt in vleespakketten verkocht aan particulieren.”
Voor Urban, die zelf als relatiemanager agro werkzaam is bij accountants- en advieskantoor ABAB in Weert, zijn de koeien op een speciaal moment op de boerderij gekomen: “Twintig jaar nadat mijn vader het melkvee wegdeed, om precies te zijn. Ik ben nu bijna 46; daar waar mijn vader is gestopt, ga ik door. Dat is een apart gevoel.”
Verbouwing
“De megaverbouwing van de oude koeienstal is in volle gang”, zegt Krista. “Alleen de vier buitenmuren zijn blijven staan.” De doelgroep van de zorgboerderij bestaat voornamelijk uit volwassenen met dementie. “Hen een fijne dag bezorgen, is waar ik mij straks volledig voor inzet.” Er kunnen straks per dag twaalf personen terecht bij de dagbesteding, die bestaat uit een grote verblijfsruimte, open keuken, een relaxruimte en een grote buitenruimte. Ook is er voldoende plek voor diverse activiteiten in en om de zorgboerderij. Krista volgt de studie ‘persoonlijk begeleider maatschappelijke zorg’ die ze binnenkort afrondt, loopt al twee jaar stage bij Zorgboerderij Ingelshof in Tungelroy (ook lid van de Boeren van Weert) en werkt sinds een halfjaar bij Zorgboerderij de Meysebergh in Hunsel. Zo heeft ze straks genoeg ervaring om op eigen benen te staan.
Gelukkig wordt ze door de andere zorgboerinnen niet als concurrentie gezien. Krista: “Ze zien dit juist als een samenwerking, waarbij de gunfactor hoog is. Onze zorgboerderijen zijn anders qua faciliteiten en type werkzaamheden. We hebben regelmatig contact en kijken samen ook wie waar het beste past.” Krista noemt volwassenen met dementie een ‘geweldige dankbare doelgroep om mee te werken’. “We willen graag dat iedereen zichzelf kan bij Zorgboerderij Geuzenhof en zich hier een gewaardeerd mens voelt. Ik heb er in elk geval ontzettend veel zin in om nieuwe mensen te verwelkomen.”
De dagbesteding gaat zes dagen per week open: maandag tot en met zaterdag van 09:30 tot 15:30 uur. In mei 2023 worden de deuren van Zorgboerderij Geuzenhof geopend. Er zal later ook nog een open dag plaatsvinden.
Zorgboerderijen zijn inderdaad zeer arbeidsintensief en vaak is het niet al te makkelijk werken met zorgbehoevende maar wel zeer dankbaar eens de mensen er gewend zijn. Veel succes gewenst!!!