Column – Het is een bijzondere tijd die ik me herinner, de tijd van Sinterklaas in mijn jeugd, van 1943 tot ongeveer 1950.
In ons kleine dorpje in Limburg arriveerde de goedheiligman niet, zoals tegenwoordig, per boot. We hadden simpelweg geen vaarwater. In plaats daarvan werd Sinterklaas aan de rand van het dorp opgehaald door onze plaatselijke pastoor. Samen met hem maakte hij de wandeling naar de lagere school, waar de kinderen hem vol verwachting opwachtten.
De aankomst van Sinterklaas was altijd een feest op zich. Hij en zijn pieten, die er nog echt uitzagen zoals op de traditionele afbeeldingen, bezochten de kinderen klas voor klas. De jongere kinderen in de kleuterklassen zagen de pieten als echte vrienden, vol vrolijkheid en gekkigheid.
In de hogere klassen ging het er wat strenger aan toe; daar riep Sinterklaas soms kinderen naar voren die straf hadden verdiend. Dit leidde vaak tot hilarische situaties, zoals het moment dat een van de kinderen in de zak van de piet werd gestopt. Na een paar minuten kroop hij er weer uit; de zak was kapot getrokken en de schoolklas barstte in lachen uit. Deze lachwekkende gebeurtenissen zorgden voor een plezierige sfeer en verbonden iedereen met dit speciale feest.
De eenvoudige vreugde van Sinterklaas
De avond van Sinterklaas zelf was ook uniek. We zetten geen schoen, maar plaatsten allemaal een soepbord op tafel. Op de ochtend van Sinterklaas, het was zijn verjaardag, ontdekten we dat er cadeautjes op lagen. Wat een feest!
De cadeaus waren echter heel anders dan de hippe artikelen van tegenwoordig. Wij ontvingen vooral praktische geschenken, afgestemd op of je een jongen of meisje was. Denk bijvoorbeeld aan mooie figuurzagen, blokkendozen, voetballen of kaatsballen.
Vaak waren het gebruiksartikelen en kleren die we echt nodig hadden of die ons hielpen bij het spelen. We waren er altijd ontzettend blij mee, want het ging om de gedachte en de moeite die in het geven zat.
Pakjesavond, zoals we die vandaag de dag kennen, bestond toen nog niet. Het was een tijd waarin de eenvoud en de authenticiteit van Sinterklaas nog sterk aanwezig waren.
We waren gelukkig in onze kleine wereld, waarin Sinterklaas nog steeds de magische en goedheilige man was die ons ieder jaar weer verblijdde met cadeaus, die ons uitnodigde om te dromen en te genieten van het samen zijn.
Die periode heeft een blijvende indruk op mij achtergelaten en zal altijd een dierbare herinnering blijven aan de eenvoudige vreugde van Sinterklaas.
Een bijdrage van Sjra Clerkx
Dierbare herinneringen, ja inderdaad en dat allemaal in schril contrast met het hedendaagse Sinterklaasfeest. Was het vroeger voor jong en zelfs ook oud is het in de tegenwoordige tijd verworden tot een eenzijdig strijdgewoel tussen allerlei organisaties die met hun lange tenen en korte lontjes een eeuwenoude traditie naar haar mallemoeren helpt.
Naar de mallemoeren helpt over de ruggen van kinderen.
Met hun schaamteloze nietsontziend gedrag voortvloeiend uit diepe ongegronde frustraties kruipen deze organisaties in onze samenleving alsmaar rond naar een aanleiding zoekend en vindend om zich hiertegen af te zetten.
Wat overblijft zijn inderdaad de dierbare herinneringen van vroeger toen niemand zich stoorde aan een kinderfeest en gezelligheid de boventoon voerde.
Vroeger komt nooit meer terug.
Bedankt alle idiote organisaties die ‘verpesten en zinloos eigenbelang’ in hun vaandel dragen.